Pubowicz – puby, kawiarnie, restauracje

Piwo

HISTORIA PIWA
Piwo towarzyszy ludziom od tysięcy lat, pierwsze cywilizacje potrafiły już wytwarzać ten złocisty trunek. Tak naprawdę to nie da się ustalić kto pierwszy uwarzył piwo, ale naukowcy przypuszczają że piwo zaczęto warzyć wtedy, kiedy człowiek zmienił swój tryb życia z koczowniczego na osiadły. Zaczął on wtedy zajmować się uprawą zbóż i w ten sposób otrzymał podstawowy składnik piwa. Pierwsze udokumentowane ślady produkcji piwa odkryto na terenie obecnego Iranu w neolitycznej osadzie Curan. Odkryte przedmioty datowane są na 6,5 tysiąca lat p.n.e. O złocistym, pieniącym się napoju czyli o piwie wspominają stare pisma takie jak: Biblia, Kodeks Hammurabiego, święta księga chińska Shu-king, starohinduska księga mędrców Zend-Awesty oraz dokumenty króla Nabuchodonozora. Piwo było jednym z najbardziej popularnych napojów w czasach starożytnych.  Państwo Sumerów. To właśnie na terenie państwa Sumerów odkryto najstarsze piwne znaleziska. Sumerowie to lud, który zamieszkiwał południową część Mezopotamii. Na początku II wieku został podbity i wcielony w skład państwa babilońskiego. Wówczas piwo w państwie sumeryjskim obok chleba było podstawowym artykułem spożywczym. Każdy z mieszkańców miał przypisaną dzienną rację złocistego trunku. Dla zwykłych robotników wynosiła 2 litry, 3 litry dostawali urzędnicy i kapłani. Zaś największą działkę piwa otrzymywały sumeryjskie bóstwa. Panteon bogów liczył sobie wtedy ok. 4 tys różych bożków i bóstw. Sikaru, bo tak Sumerowie nazywali piwo, niewiele przypominało dzisiejszy klarowny napój. Było bardzo gęste i pite było tylko przez rurkę. Sikaru warzono i sprzedawano tylko w specjalnych lokalach, zwanych bit sikaru, które często były ulokowane w pobliżu świątyń. Pa-E-Bi, bo tak nazywano właścicieli browarów, cieszyli się bardzo dużym szacunkiem, a także przysługiwały im przywileje, byli zwolnieni od służby wojskowej. Sumerowie warzyli aż 16 gatunków piwa, z czego 8 produkowano z pszenicy, 5 z jęczmienia oraz 3 z mieszanki zbóż. Piwo dzieliło się także na męskie, z dużą zawartością ekstraktu i alkoholu oraz żeńskie, łagodne z dodatkiem wanilii, korzeni lub soku daktylowego. Proces produkcji piwa zaczynał się od uformowania z kiełkujących ziaren placka, podobnego do chleba. Następnie suszono ten placek oraz poddawano fermentacji. Piwo w kulturze sumeryjskiej miało nawet swój symbol, był to duży odwrócony trójkąt podtrzymywany przez mniejszy.

TYPY PIWA
Piwa dzielimy ze względu na: 
1.Sposoby fermentacjigórna fermentacja – drożdże w fazie burzliwej fermentacji są utrzymywane w górnej warstwie brzeczki, znajdują zastosowanie głównie przy produkcji piwa ze słodu pszennego. 
Piwa górnej fermentacji to: 
grodziskie – piwo lekkie, jasne pełne, alk. 1,8 – 2,5%, barwa złocista, kwaskowo-dymny smak, spotykane w Polsce. 
porter – piwo ciemne, smak słodowo karmelowy 
angielskie – stout i ale 
niemieckie – weissebierdolona fermentacja – drożdże przy tym typie fermentacji po odfermentowaniu opadają na dno fermentatora. Cały proces przebiega w niskiej temperaturze (około 10°C), która jest korzystna dla przekształcenia się cukrów w alkohol oraz dla stabilizacji piwa i wytworzenia się bukietu zapachowego właściwego dla danego gatunku piwa.Piwa dolnej fermentacji to: 
pilzeńskie – piwo jasne pełne, barwy jasno-złocistej, ten gatunek jest najpowszechniej produkowany w Polsce. 
monachijskie – (bawarskie) piwo ciemne, pełne lekko słodkie. 
dortmundzkie – piwo jasne, trochę słabsze od monachijskiego, nie produkowane w Polsce.2.Zawartość ekstraktudo 10% zawartości ekstraktu – lekkie, 
od 10 do 15% – pełne, 
ponad 15% ekstraktu – mocne.RODZAJE PIWAALE – określenie odnoszące się do piwa brytyjskiego produkowanego przy pomocy drożdży fermentacji górnej, co zazwyczaj nadaje mu wyraźny owocowy smak. 
ALL BARLEY – produkowane najczęściej ze słodu jęczmiennego, bez dodatku innych zbóż lub cukrów. 
ALL MALT – produkowane tylko ze słodów zbożowych bez udziału kukurydzy, ryżu lub cukrów. 
ALTBIER – niemieckie określenie piwa górnej fermentacji, klasyczne odmiany tego piwa o miedzianej barwie, zacieranego wyłącznie ze słodu jęczmiennego z użyciem jednokomórkowych kultur drożdży i leżakującego w niskich tempraturach. 
BEER – Amerykanie używają słowa „beer” tylko w odniesieniu do piw typu „lager”. Anglicy nazywaja tak piwo typu „ale”. W obu przypadkach nie jest to poprawne użycie terminu. Znaczenie słowa „beer” obejmuje zarówno odmianę „lager” jak i „ale”, „porter”, „stout” i wszystkie niemieckie i belgijskie odmiany piwa. 
BITTER ALE – angielski termin oznaczający mocno chmielone piwo typu „ale”, najczęściej beczkowe. Chociaż odmiany tego piwa różnią się znacznie miedzy sobą. Nazwa sugeruje głęboki posmak goryczki chmielowej. Podstawowe piwa typu „bitter” mają około 3.75 do 4 % alkoholu. 
BOCK – (po polsku: „koźlak”) niemiecka nazwa mocnego piwa, jeśli na etykiecie nie jest zaznaczone inaczej, nazwa wskazuje na jęczmienne piwo fermentacji dolnej. W Niemczech „bock” posiada najczęściej więcej niż 6.25% obj. alkoholu i może być złociste, brązowe lub ciemnobrązowe. Piwo „bock” podaje się zazwyczaj jesienią oraz na przełomie zimy i wiosny.
CASK – CONDITIONED – piwo beczkowe, które nie jest filtrowane ani pasteryzowane i podlega wtórnej fermentacji i klarowaniu w piwnicy pubu. Procesy te nie mogą zachodzić, gdy piwo zostało schłodzone. 
CREAM ALE – amerykańskie określenie sugerujące bardzo jasne, łagodne piwo typu „ale”, które mogło zostać zmieszane z piwem „lager”. 
DOPPELBOCK – (czyli „koźlak dubeltowy”) podwójny „bock”, niemieckie bardzo mocne piwo odmiany fermentacji dolnej, brązowe lub ciemnobrązowe. Około 7.5% obj. lub mocniejsze. jest to sezonowa specjalność południowa, warzona w marcu lub kwietniu. 
DRAFT BEER IN A CAN – piwo w puszce z dodatkiem azotu, który wzmaga pienistość trunku. 
DRY BEER – po wielkim sukcesie marketingowym w Japonii, nazwa „Dry beer” została przejęta w Stanach Zjednoczonych. Amerykańskie „Dry beer” ma przeciętną zawartość alkoholu i kalorii, ale znane jest z tego, że jego smak jest słaby i nie pozostawia żadnego posmaku. 
EISBOCK – ekstra mocne piwo typu „bock”, którego moc wzrosła dzięki procesowi mrożenia. Ponieważ woda zamarza szybciej niż alkohol, usunięcie lodu powoduje wzrost zawartości alkoholu. 
FARO – odmiana brukselska piwa dosładzanego syropem. 
FESTBIER – różne piwa niemieckie produkowane z myślą o świętach ludowych. Odmiany te różnią się między sobą, ale ich moc przekracza przeciętną, często około 5.5 do 6% obj. 
HELL – po niemiecku jasny, termin określa popularne piwa o złocistym kolorze. 
HEFE – BIER – piwa z charakterystycznym osadem drożdżowym na dnie butelki. Piwo to posiada bardzo dużą pienistość i dlatego niezwykle trudno jest je(np. ilość 0,5 l) zmieścić w szklanicy, czy półlitrowym kuflu. Piwo jednakże należy wlać w całości wraz drożdżami aby osiągnąć właściwy efekt wizualny i smak. Aby zmieścić piwo w całości w szklnicy należy wlewać je bardzo delikatnie i powoli po ściankach przechylonego naczynia. Hefe bier może być jasne lub ciemne. 
ICE – BEER – piwa nie różniące się niczym od tradycyjnych, poza tym, że na pewnym etapie fermentacji lub leżakowania zostały zamrożone i później przywrócone do stanu ciekłego. 
KALLERBIER – niemieckie określenie wskazujące na niefiltrowany „lager”, przeważnie z dużą zawartością chmielu i słabo nasycony dwutlenkiem węgla. 
KRIEG – piwo czereśniowe. 
KRUIDENBIER – holenderskie określenie piwa z przyprawami. 
LAGER – każde piwo dolnej fermentacji, na Wyspach Brytyjskich piwa typu „lager” są zwykle złociste, a na kontynencie bywają również ciemne. W krajach niemieckojęzycznych oraz Belgii i Holandii, termin może oznaczać zwykłe piwo najczęściej podawane w danej piwiarni. 
LAMBIC – piwo rodem z Belgii, powstaje w wyniku fermentacji spontanicznej. Maceruje się nim owoce, np: wiśnie, maliny, tworząc nowy typ piwa (trinek, frambozen). 
LIGHT ALE – angielski termin opisujący butelkowy odpowiednik typowego piwa „bitter”. W Szkocji określenie „light” wskazuje na piwo beczkowe o najniższej zawartości ekstraktu (zwykle o ciemnym kolorze) 
LIGHT BEER – amerykańska nazwa niskokalorycznego piwa, lekkiego w smaku, przypominajacego „pilsner”. Niskokaloryczne i niskoprocentowe. W niektórych krajach nazwa „light” oznacza niższą zawartość alkoholu, niż w przeciętnym piwie. 
MAIBOCK – piwo typu „bock” bardzo wysokiej jakości. Przeważnie jasne. Spożywane w Anglii pod koniec kwietnia lub na początku maja na cześć wiosny. 
MALT LIQUOR – piwa o małej zawartości słodu i chmielu. Z pewnością nie mają mocy alkoholi destylowanych, ale są zazwyczaj najmocniejszymi piwami wytwarzanymi przez amerykańskich browarników. 
MILD – angielskie określenie wskazujące lekko tylko chmielone piwo typu „ale”. Niektóre piwa typu „mild” mają miedziany kolor, lecz większość jest ciemnobrązowa. Piwa te zostały stworzone do picia w dużych ilościach przez robotników fizycznych. Ma ono około 3% obj. i stosunkowo dużą zawartość ekstraktu. 
OSCURA – czyli „ciemne”, hiszpańskie słowo występujące na niektorych amerykańskich etykietach. 
PALE ALE – piwo o kolorze jasnobursztynowym o zawartości alkoholu ok. 5,5%. Orginalny delikatny smak nadaje tym piwom specjalna woda z dużą zawartością wapnia. 
PILSENER – PILSNER – PILS – ogólnie określa się tak wszelkie złociste, wytrawne odmiany piw fermentacji dolnej o przeciętnej mocy. Klasyczne piwo „pilsner” charakteryzuje się kwiatowym aromatem i wytrawnym posmakiem. 
PORTER – ciemne i gorzkie piwo angielskie. Po raz pierwszy otrzymano je w Londynie na początku XVIII w. Nazwa pochodzi od słowa porters (tragarze), wśród których piwo to zdobyło początkowo największą popularność. 
SAISON – sezonowe, letnie piwo warzone w Belgii. Bardzo odświerzające, lekko kwaśne piwo górnej fermentacji. Czasami z dodatkiem kwiatów chmielu przed dojrzewaniem i często dojrzewające w butelkach. 
STOUT – piwo o ciemnej barwie oraz słodkawym smaku. 
WEISSEBIER – niemieckie określenie „białego” piwa, oznaczające jasne piwo pszeniczne.

PORADNIK
Jakość
Dobre piwo jest idealnie przezroczyste, o ładnym złocistym kolorze. Gęsta piana utrzymuje się co najmniej 3 minuty, a w napoju nie pojawia się ślad osadu czy zmętnienia. Po wypiciu piwa na ściankach szklanki pozostają „pierścienie” utworzone przez pozostałości piany. Znawcy piwa wiedzą, że należy je pić schłodzone, nie można z tym jednak przesadzać, powinno się pić piwo o temperaturze 8 – 12°C. Piana
Warstwa piany jest nie tylko estetyczna, ale także użyteczna. Dzięki pianie piwo dłużej utrzymuje własny aromat. Warstwa piany chroni piwo przed kontaktem z tlenem i zapobiega jego niszczycielskiemu oddziaływaniu na niektóre składniki. Z tego względu szklanki powinny mieć taką wielkość, aby jednorazowo można było do nich przelać całą zawartość butelki. Kufle
Równie istotny jak temperatura jest rodzaj naczynia z jakiego pijemy piwo. Piana powinna się wznosić do brzegu naczynia, a szkło daje nam dodatkową możliwość podziwiania barwy i klarowności płynu. O prawdziwym znawcy świadczy to, w jaki sposób napełnia naczynie piwem. Znawca robi to kierując się następującymi zasadami :
– Szklanka powinna być nachylona pod kątem 45 stopni w odległości 2,5 cm od nalewaka
– Szklanka nie może opierać się na kurku
– Gdy szklanka jest w połowie pełna, należy ją stopniowo ustawić w pionie. Reszta piwa leci prosto do szklanki, co zapewnia właściwe uwolnienie dwutlenku węgla tworząc pianę o wysokości 2,5 cm. Degustacja
Piwo jest produktem biologicznie delikatnym, bardzo wrażliwym na temperaturę i światło. Przez złe warunki przechowywania i niewłaściwe serwowanie można pogorszyć lub całkowicie zagubić walory piwa. Przeznaczone do spożycia w lokalu lub w domu piwo musi być przechowywane w chłodzie, chronione przed światłem i wysoką temperaturą. Niewskazane jest również zbytnie oziębianie (piwo traci smak). Szklankę czy kufel trzeba całkowicie oczyścić z tłuszczu, gdyż nawet jego drobne ślady mogą spowodować zbyt szybkie opadanie piany. Po umyciu szkła minimalną ilością detergentu musi być ono płukane w dużej ilości wody i suszone tak, aby nie pozostawić żadnego osadu na szkle. Na chwilę przed nalaniem piwa do naczynia zaleca się je zwilżyć, gdyż szkło zbyt suche przyśpiesza wydzielanie się rozpuszczonego w piwie dwutlenku węgla. ABC amatora PIWA

– piwo dostępne w sklepach na ogół jest pasteryzowane – można je przechowywać od 3 miesięcy do pół roku
– piwo jasne pije się schłodzone do temperatury 8-10°C, ciemne do 12-14°C
– napój podaje się w kuflach, wysokich szklankach lub dużych kieliszkach na krótkiej nóżce
– naczynia powinny mieć pojemność 220-500 ml i powinny być tym wyższe im piwo jest jaśniejsze
– do jasnego piwa możemy dodać soku malinowego, gruszkowego, coca-coli, oranżady, likieru miętowego, pomarańczowego lub zmieszać z ciemnym

 

POLSKIE BROWARY ::

:: AMBER :: BELGIA :: BOSMAN :: CK :: DOJLIDY :: DONPOL :: EB :: GŁUBCZYCE :: 

:: GÓRA :: JABŁONOWO :: JANÓW LUBELSKI :: KAISER :: KASZTELAN :: KMICIC :: 

:: KONSTANCIN :: KORMORAN :: KRAJAN :: KROTOSZYN :: KRÓLEWSKIE :: 

:: KUJAWIAK :: LECH :: LEŻAJSK :: LWÓWEK ŚLĄSKI :: ŁOMŻA :: ŁÓDZKI :: OKOCIM 

:: PERŁA :: PIAST :: REGINA :: RELAKSPOL :: RYAN :: SPIŻ :: STAROPOLSKI :: 

:: STRZELEC :: TYSKIE :: WARKA :: ZABRZE :: ZAMKOWY :: ŻYWIEC ::